Ocieplanie domu pianką lub wełną

Jednym z podstawowych elementów przy budowie domów jest troska o jego właściwe ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. Zimą, problemem może być nie tylko niedogrzanie pokoi pomimo innych źródeł ogrzewania, które również mają swój koszt, a także występująca z czasem wilgoć i pleśń. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak bardzo, że upał wewnątrz będzie nie do wytrzymania, co w wyniku może wiązać się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najbardziej popularnych należą pianka poliuretanowa – PUR oraz wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te formy mają swoje zalety i wady, jednak jest wiele czynników, wpływających na ich częste wykorzystanie.

Pianka PUR

Pianka poliuretanowa jest jedną z form ocieplania domu, charakteryzującą się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w formie natrysku, pianka stopniowo puchnie, dzięki czemu ma możliwość dopasowania się do każdego podłoża i zabezpieczenia wszystkich zakamarków. To oznacza, że ta metoda izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej ochrony i usuwa ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR wyróżniana jest na dwa typy: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica między nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa posiada doskonała izolację termiczną ( niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Po wyschnięciu jest bardzo sztywna, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a za sprawą swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do wchłaniania wody.

Zalety i wady pianki PUR

Do zalet pianki PUR, poza doskonałym dopasowaniem do powierzchni, zalicza się przede wszystkim łatwa aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Mimo różnic między pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, poziom wodoszczelności w obu przypadkach jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie dużym atutem, dlatego że jej użycie nie obciąża konstrukcji domu. Ponadto pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, dzięki czemu nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest również dobra w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR należy zaliczyć przede wszystkim koszty. Za piankę dobrej jakości zapłaci się wyższą cenę, niż na przykład za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada też gorzej w ocenie odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, ale w płomieniu topi się i zwęgla, a po odjęciu ognia samoczynnie gaśnie.

Można spotkać też dużo obaw, co do korzystania z pianki ze względów zdrowotnych, jednak wieloletnie badania wskazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce zaledwie w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy lepiej nie korzystać z pomieszczenia, a przy aplikacji stosować specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Ocieplanie wełną

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka PUR. Bardzo dobrze izoluje ciepło oraz ma doskonałą przepuszczalność. Dodatkowo dobrze położona, będzie przez lata zatrzymywać swoje właściwości, których także jest sporo. Zwykle są to płyty, maty lub połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego i wełna szklana, która powstaje z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. By powstała płyta lub mata, dostarczony materiał topi się w wysokiej temperaturze, po czym rozwłóknia. Później, dodaje się specjalne żywice oraz formuje właściwy kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą zdolnośc izolacji od tej skalnej, jednak obie mają wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną częściej używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny jest jej zupełna odporność na działanie ognia. Posiada ona najwyższą klasę A, czyli stanowi przeszkodę dla ognia w razie pożaru. Dodatkowym atutem jest świetna izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też dodać, że jej cena jest niższa w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt mocno, jednak jeśli tak się stanie, ciężko jest ją osuszyć, co może przyczyniać się do rozwoju grzybów i pleśni. Istotne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle zainstalowana, dlatego że trudniej zatkać nią szczeliny. To sprzyja utracie izolacyjności oraz powstawaniu mostków termicznych. Z kolei waga wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna bardzo łatwo pyli, zwłaszcza w czasie jej nakładania, dlatego tak samo jak przy korzystaniu z pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR vs. wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje wady i zalety, jednak dla obu znajdą się właściwe zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma materiałami powinien zależeć od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak ceny ciężar, ognioodporność czy ryzyko wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, jakie rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.