Ocieplanie budynków pianką PUR

Jednym z podstawowych elementów w trakcie budowy domów jest troska o jego właściwe ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. W ciągu zimy, problemem może być oprócz niedogrzania pokoi mimo dodatkowych źródeł grzewczych, które też mają swój koszt, a także pojawiająca się z czasem wilgoć i pleśń. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak mocno, że upał wewnątrz stanie się nie do zniesienia, co w wyniku może łączyć się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najchętniej wybieranych należą pianka PUR (poliuretanowa) i wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te sposoby mają swoje zalety i wady, jednak istnieje wiele czynników, oddziałujących na ich częste zastosowanie.

Pianka PUR

Pianka PUR jest formą ocieplania domu, która charakteryzuje się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w formie natrysku, pianka stopniowo rozrasta się, ze względu na co ma możliwość dostosowania się do wolnej przestrzeni oraz wypełnienia wszelkich zakamarków. To sprawia, że ten sposób izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej ochrony oraz usuwa ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR wyróżniana jest na dwa typy: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa posiada doskonała izolację termiczną (niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Po wyschnięciu jest bardzo twarda, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową wykorzystuje się zwykle na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a dzięki swojej elastyczności dostosowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza doskonałym dostosowaniem do powierzchni, należą przede wszystkim szybka aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Pomimo różnic między pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, poziom wodoszczelności w obu przypadkach jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie wielkim atutem, dlatego że jej użycie nie obciąża konstrukcji domu. Dodatkowo pianka nie będzie dobrym pożywieniem dla gryzoni, ze względu na co nie zagnieżdżą się w domu tak chętnie. Jest również niezła w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR należy zaliczyć głównie jej koszty. Za piankę świetnej jakości zapłaci się więcej pieniędzy, niż za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada też gorzej w ocenie odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, ale w pożarze topi się oraz zwęgla, a po zgaszeniu ognia samoczynnie gaśnie.

Istnieje też dużo obaw, co do stosowania pianki ze względów zdrowotnych, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce zaledwie w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy lepiej nie korzystać z pomieszczenia, a przy aplikacji zakładać specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka PUR. Porządnie izoluje ciepło oraz ma świetną przepuszczalność. Ponadto odpowiednio ułożona, będzie na lata zatrzymywać swoje właściwości, których także jest sporo. Zazwyczaj są to płyty, maty albo połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z bazaltu, dolomitu albo kruszywa wapiennego i wełna szklana, która powstaje z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. By powstała płyta lub mata, dostarczony materiał topi się w wysokiej temperaturze, a potem rozwłóknia. Następnie, dodaje się specjalne żywice oraz formuje odpowiedni kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma trochę lepszą zdolnośc izolacji od tej skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga wykazują wysoką jakość oraz bardzo zbliżone właściwości. Wełnę skalną częściej wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny mineralnej jest jej zupełna odporność na działanie ognia. Przyznano jej najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi barierę ochronną w trakcie pożaru. Dodatkowym plusem jest świetna izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza sposobowi wykonania i wadze. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na urazy mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też zauważyć, że jej koszt jest mniejszy w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt mocno, ale jeśli tak się stanie, trudno jest ją wysuszyć, co może prowadzić do rozwoju grzybów i pleśni. Ważne jest zatem użycie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle zainstalowana, dlatego że trudniej wypełnić nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu mostków termicznych. Z kolei waga wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna bardzo łatwo pyli, przede wszystkim w czasie jej aplikowania, dlatego tak samo jak przy korzystaniu z pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, by była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR a wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje zalety i wady, jednak dla każdej z nich znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór między tymi dwoma tworzywami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto wziąć pod uwagę najważniejsze czynniki, takie jak koszty ciężar, ognioodporność czy możliwość pochłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, jakie rozwiązanie jest najkorzystniejsze.